Yojimbo

Myndin er frá árinu 1961 og er leikstýrð af Akira Kurosawa. Í stuttu máli fjallar myndin um Sanjuro sem er samúrai án húsbónda. Hann flakkar um og hefur engan til að vernda þar til hann kemur inn lítinn bæ sem er stjórnað af tveim mönnum, Seibei og Ushitora. Sanjuro gerist lífvörður þeirra beggja.

Myndin er ótrúlega vel gerð og mikið af flottum skotum. Fannt hún vera samt pínu langdregin og ganga freka hægt. Svo er ekki vön að horfa á myndir á japönsku, eða öllu heldur einhverju öðru máli en ensku, svo að ég verða kannski að horfa á aðeins til fleira til að geta metið þær betur. Samt er alveg augljóst eftir að hafa horft á hana af hverju hún er höfð í svona háum metum í kvikmyndaheiminum. Kíkti á netið til að athuga hvað aðrir væru að segja um hana og flestir Kurosawa aðdáendur voru sammála um að þetta væri ein af bestu myndunum hans.

Það var líka mjög fyndið hvað myndin var lík vestra. Litla þorpið með vondu gaurunum og hetjunni sem getur ekki rúmað þá báða. Sanjuro var ótrúlega svalur karakter að mínu mati. Hann veit ekkert hvert hann er að fara eða á að gera og endar svo á vernda þorpsbúana sem mér finnst sýna mikla umhyggju.

Ég veit ekki alveg hvað ég að segja um þessa mynd en ég hef ekki horft á neinar japanskar myndir fyrir utan þessa. Verð að horfa á fleiri til að geta haft einhverja almennilega skoðun og sérstaklega til að komast yfir þetta tungmála issue. Ég er orðin svo hrikalega léleg í að lesa texta með myndum eftir að ég hætti að nota texta með DVD. Kurosawa er samt greinilega snillingur á sínu sviði og væri alveg til að sjá meira eftir hann.

Halloween 2007

Ákvað loksins að þora að horfa á þessa mynd en þar sem ég er mikill aðdáandi upprunalegu útgáfunnar var ég ekki viss um hvort ég ætti að vera horfa á endurgerðina því þær eru nær aldrei góðar.

Myndin fjallar um Michael Myers sem er lagður inn á geðveikrarhæli þegar hann er 10 ára gamall eftir að hafa drepið stjúpföður sinn, systur sína og kærasta hennar. 16 árum seinna sleppur hann út og snýr þá aftur til heimbæjar síns, Haddonfield, til að hafa uppá litlu systur sinni Laurie Strode og skilur eftir sig mjög blóðuga slóð.

Myndin var miklu betri en ég bjóst við. Hún náði ekki að komast nálægt þeirri upprunalegu að mínu mati en hafði samt sína kosti. Sem dæmi má nefna að leikstjórinn, Rob Zombie, var ekki að koma með þessa dæmigerðu endugerð á hryllingsmyndum sem felst að mestu leiti í því renna gömlu útgáfunni í gegnum einhvern filter og henda inn fleiri tæknibrellum.

Zombie gerði hins vegar myndina á sinn hátt. Hann hélt öllum aðalatriðunum í upprunalega söguþræðinum nema hann sleppir einhverju en kemur með nýtt í staðinn. Það sem vakti mesta athygli var hvernig hann breytti Michael Myers. Í upprunalega mynd Carpenters er Myers einhver köld drápsvél sem hrekkur í gang allt í einu. Zombie notar hins vegar fyrsta hálftíma myndarinnar í að sýna frá barnæsku Myers, þar sem sést hversu truflaður einstaklingur hann er jafnvel þegar hann er bara 10 ára gamall. En myndin snýst einmitt mun meira um hann, mynd Carpenters snerist meira um systur hans, Laurie. Það var eiginlega betra að nýja myndin snerist meira um Myers þar sem leikkonan sem leikur Laurie Strode í nýju myndinni er vægast sagt hræðileg. Var næstum því búin að slökkva á myndinni þegar hún kom inn í söguna.

Allt í allt var myndin fín, mun betri en ég hélt og miklu betri en þessar nýju Halloween myndin sem hafa komið út á síðust árum. Zombie gerir hana áhugaverða með því að gera hana í sínum eigin stíl í staðinn fyrir að reyna algjörlega herma eftir Carpenter.

Casablanca

Fyrsta skipti sem ég sá þessa ótrúlega frægu mynd með þessu liði af úrvalsleikurum. Get ekki sagt að ég hafi orðið fyrir vonbrigðum með hana eins og er oft með þessar frægu myndir sem allir segja að þú verðir að sjá. Þetta var fyrsta myndin sem ég sá með Humphrey Bogart, en hafði séð Ingrid Bergman bæði í "The Inn of the Sixth Happieness" og "Murder on the Oriental Express", hún er algjör snillingur og þessi sænski hreimur alltaf skemmtilegur.

Myndin gerist í Casablanca á dögum seinni heimstyrjaldarinnar. Hún segir frá Rick Baine, amerískum manni sem á bar í Casablanca sem er nú orðin besta borgin fyrir fólk sem vill flýja stríðið. Rick er maður sem segist aðeins gera það sem er honum sjálfum fyrir bestu en eftir því sem líður á myndina sjáum við aðrar hliðar á honum. Inn í líf hans koma svo fyrrverandi unnusta hans, Ilsa Lund, og maðurinn hennar Viktor Laszlo. Laszlo er á flótta undan nasistunum og Rick er eini maðurinn sem getur hjálpað þeim. En hann er ennþá bitur út í Ilsu fyrir að hafa yfirgefið hann. Þegar að líður á myndina kemst hann að lokum að því hverjar ástæður hennar voru og hann ákveður að hjálpa henni.

Þessi mynd var einfaldega frábærog karakterarnir algjör snilld. Hún er full af geðveik one-linerum, Here´s lookin at you kid, og svo fannst mér atriði þar sem Laszlo lætur allar synga franska þjóðsönginn til að yfirgnæfa þýsku hermennina vera eitt af bestu atriðunum fyrir utan lokaatriðið á flugevellinum.

"Louis, I think this is the beginning of a beautiful friendship."

Jóhannes

Náði loksins að skella mér á Jóhannes um helgina, var búin að heyra mjög misjafna dóma um hana en eftir að hafa séð myndina finnst mér hún alveg skila sínu sem íslensk gamanmynd.

Myndin fjallar um myndmenntakennarann Jóhannes, sem er leikinn af Ladda, sem hjálpar ungri stúlku í bílavandræðum. Hann gefur henni far heim og hún launar honum með drykk og baði. Kærasta stúlkunnar kemur svo heim og hún er fljót að henda Jóhannesi út, óklæddum, þar sem hann er handrukkari og hún óttast hver viðbrögð hans muni vera að finna Jóhannes heim hjá þeim. Nágranni sem sér hann svo standa úti án fata hringir á lögregluna og eftir það fer af stað ataburðarrás þar sem Jóhannes upplifir einn óheppnasta dag lífs síns.

Allt í allt fannst mér þetta góð mynd. Hún var fyndin og karakterarnir skemmtilegir. Það eina var að þar sem ég sá hana eftir að leikstjórinn kom og talaði við okkur þá tók ég miklu meira eftir öllum litlu mistökunum sem hann lýsti sem ég hefði annars örugglega ekkert pælt í. Svo fannst sumar senurnar vera pínu langdregnar. Mér fannst Laddi alveg fara á kostum en hann gerir það nún yfirleitt og Stefán Karl líka.

Þetta var fyrsta mynd leikstjórans, Þorsteins Gunnars Bjarnasonar, í fullri lengd og það var mjög gaman að heyra hann lýsa ferlinu sem átti sér stað til að koma myndinni upp á hvíta tjaldið. Hvernig peningamálin voru, hvernig hann fékk alla þessa stóru leikara og hversu hratt í rauninni þetta gekk fyrir sér. Hann kemur myndinni skemmtilega frá sér og það verður gaman að sjá hvað hann gerir nært

RIFF

Vildi að ég hefði getað farið á fleiri myndir en komst loksins að sjá einhverjar myndir á degi fimm. Á undan því hafði ég bara komist á málþingið um kvikmyndagagnrýni sem heillaði mig ekki mikið. Það var alveg áhugarvert á köflum en heimildamyndin sem þeir sýndu var ekki upp á marga fiska. Fannst hún frekar þurr.

Svo gat ég farið að sjá tvær myndir á degi 5.

Fyrsta myndin var bandaged. Ég veit ekki alveg hvað ég á segja um hana. Fyrstu 10 mínúturnar sem ég sá voru alveg drepleiðinlegar og enskan næstum óskiljanleg. Þetta er í fyrsta skipti sem ég sofna í bíó, steinsvaf út næstum því alla myndina og samkvæmt öllum sem ég heyrt frá um þessa mynd er ég ekkert svekkt yfir því.

Seinni myndin er svo allt annað mál, Stingray Sam!!!

Las í Riff bæklingnum að þetta væri vísindaskáldsögulegur geimvestri OG söngleikur.

Þessi mynd var svo mikil snilld.

Hún var gerð þegar leikstjórinn, Cory McAbee var beðinn um að gera myndir sem væru góðar fyrir ipod og síma. Hann skipti henni í 6 þætti sem McAbee sagði í Q&A eftir myndina væri hentugt fyrir fólk sem væri að horfa á hana á ferðalögum.

Myndin er með snilldar tónlist og er bara einn stór skammtur af sýru. Cory McAbee leikur síðan sjálfur aðalhlutverkið. Það var síðan gaman að heyra í Q&A-inu í lokin hvernig hann valdi í hitt aðalhlutverkið, Quasar kid leikinn af Crugie, eða eins og hann orðaði það: "I could hire a professional actor who would do a good

job or I could hire Crugie who would do an interesting job."

Daginn eftir fór ég svo að sjá aðra mynd eftir McAbee, American Astronaut sem er líka vísindaskáldsögulegur geimvestri og söngleikur.

Þessi mynd var gerð, minnir mig, 10 árum á undan Stingray Sam. Söguþráðurinn er álíka mikil sýra og hin myndin og tónlistin mjög góð. Það sem algjörlega festi mig inn í myndina og alla aðra í salnum held ég var samt byrjunaratriðið. Ég ætla samt ekkert að vera fara í söguþráðinn hér en ef þú heldur að vísind

askáldsögulegur geimvestri og söngleikur sé heillandi þá verðuru að sjá þess mynd. Annað sem mér fannst skemmtilegt við þessa mynd var hvernig hún var ekkert að svara öllum spurningum sem komu upp. Allir karakterarnir þekktust og það var ekkert verið skýra hvernig. Það var líka gaman hvernig öll sviðsmyndin, þá sérstaklega atriðin út í geimnum, voru öll handteiknuð. Gerði hana mjög áhugaverða.

Mæli hiklaust með henni, er líka að hugsa um að stofna Cory McAbee fanclub.